Τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου επισκέφθηκε το σχολείο μας το Κέντρο Κοινωνικής Στήριξης με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ΑΜΕΑ. Δύο τμήματα του σχολείου μας είχαν την ευκαιρία να παίξουν και να επικοινωνήσουν με τους επισκέπτες μας. Η ημέρα αυτή έχει ως σκοπό η κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία. Ακόμα στοχεύει στην επικοινωνία και στην υλοποίηση δράσεων ώστε να κατανοήσουμε τον τρόπο ζωής τους.
Οι μαθητές του σχολείου μας που συμμετείχαν στην δράση χωρίστηκαν σε δυο ομάδες. Η πλειοψηφία έπαιξε με τα άτομα του Κέντρου στήριξης ένα ιδιαίτερο παιχνίδι το όποιο ονομάζεται Μπότσια. Η δεύτερη ομάδα αποτελούνταν από 20 μαθητές της πρώτης και της δευτέρας γυμνασίου. Σκοπός της συνάντησης μας ήταν να επικοινωνήσουμε - με τρόπους που μπορεί να μην φανταζόμασταν- και να κατανοήσουμε πως οι διαφορές μας είναι ελάχιστες. Χωριστήκαμε σε μικρότερες ομάδες και στην αρχή οι κοινωνικοί λειτουργοί, που συντόνιζαν την συνάντηση, μας παρότρυναν να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε χωρίς δισταγμό. Στην αρχή νιώθαμε αμήχανα γιατί δεν είχαμε ξαναβρεθεί σ’ αυτήν την θέση και δεν ξέραμε πως να το χειριστούμε. Κάθε άτομο είχε διαφορετικό είδος αναπηρίας επομένως και οι τρόποι επικοινωνίας θα έπρεπε να διαφέρουν, κάτι αρκετά δύσκολο να κάνουμε. Μετά την πρώτη επαφή οι κοινωνικοί λειτουργοί μας αποκάλυψαν έναν τρόπο για να επικοινωνήσουμε που κανείς δεν είχε φανταστεί. Μας πρότειναν να χρησιμοποιήσουμε νερομπογιές! Όσο περίεργο και αν ακούστηκε, προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε να ‘μιλήσουμε’...
Τέλος μετά από αυτή την εμπειρία μπορέσαμε να κατανοήσουμε ότι όλοι μας είμαστε ίδιοι αλλά με κάποιες μικρές διαφορές. Πολλές φορές περιθωριοποιούμε κάποιους ανθρώπους αντί να τους κάνουμε μοναδικούς.
…Κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος -από τη φύση του- να κοιτά ψηλά, να οραματίζεται και να προσπαθεί ν’ αγγίξει το όνειρο του. Για να το πετύχει, όμως, χρειάζεται φτερά που θα τον βοηθήσουν να φτάσει γρηγορότερα και ευκολότερα. Τα φτερά είναι οι ικανότητες του καθενός. Κάποιοι, όμως, έχουν μικρότερα φτερά και νιώθουν διαφορετικοί . Παρ’ όλ’ αυτά, μπορούν κι εκείνοι ν’ ανέβουν ψηλά – απλώς χρειάζονται δίπλα τους κάποιους για να τους μάθουν τον τρόπο ν’ ανοίγουν τα φτερά τους και να πετούν όλο και πιο ψηλά. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν τα δικά τους μοναδικά και ιδιαίτερα φτερά. Το πέταγμά τους γίνεται ομορφότερο, όταν οι άλλοι τους χαϊδεύουν απαλά τα φτερά και πετούν μαζί του. -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.