Αφήστε τα παιδιά να πιστεύουν στον Άι Βασίλη

    Από μια ηλικία και μετά τα παιδιά αρχίζουν να είναι διστακτικά με το θέμα του Άι Βασίλη. “Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια;” “ Υπάρχει ή δεν υπάρχει Άι Βασίλης;” Από μικρός μου άρεσε η ιδέα εκείνου του φουσκωτού κυρίου με τα κόκκινα και την μακριά άσπρη γενειάδα. Περίμενα όλη την χρονιά εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, που ο Άι Βασίλης, αν ήμουν καλό παιδί, θα μου έφερνε το δώρο που του ζήτησα. Από τότε πού έχω αναμνήσεις από πρωτοχρονιά θυμάμαι πως λίγο μετά την αλλαγή του έτους ο μπαμπάς μου εξαφανίζονταν για λίγα λεπτά. Λίγο αργότερα βλέπαμε έξω από το παράθυρο έναν εύσωμο κύριο να μας χαιρετάει και να χτυπάει το τζάμι. Ένιωθα πάντα ένα περίεργο συναίσθημα εκείνη τη στιγμή. Έλεγα από μέσα μου: «Λες να μην ήμουν καλό παιδί φέτος; Λες να με ξέχασε ή έχει φέρει αυτό που ζήτησα;» Τελικά πρέπει να ήμουν πάντα ο καλύτερος γιατί πάντα μου έφερνε κάτι και ο ενθουσιασμός μου ήταν τέτοιος που ούτε με ένοιαζε τελικά για το δώρο. Όταν έβλεπα μερικά λεπτά αργότερα τον μπαμπά μου του έλεγα πόσο άτυχος ήταν που δεν πέτυχε τον Άι Βασίλη και η χαρά μου έφτανε μέχρι τον ουρανό. Κάθε χρόνο έγραφα γράμμα με το τι θέλω και το έστελνα από το γραμματοκιβώτιο των Χριστουγέννων, έξω από το ταχυδρομείο. Μόνο αυτό εμπιστευόμουν, γιατί πάντα μου απαντούσε και μου έστελνε και γραμματόσημα για το γράμμα της επόμενης χρονιάς. Όλα τα είχα υπό έλεγχο… Μεγαλώνοντας άρχισαν κάποιες μικρές αμφιβολίες, Αλλά εγώ εκεί… Διαπίστωνα πως ο Άι Βασίλης έχει το ίδιο ρολόι και παπούτσια με τον μπαμπά μου… Και τι έγινε μάλλον ψωνίζουν από τα ίδια μαγαζιά. Σε κάθε χριστουγεννιάτικο χωριό και άλλος Άι Βασίλης…Και τι έγινε τόσα παιδιά σε όλον τον κόσμο, μάλλον ζήτησε βοήθεια από τα ξαδέρφια του… Για όλα υπάρχει μια λογική εξήγηση!!! Προς τις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού όσο και να προσπαθούσα να αντισταθώ, οι καλοθελητές ήταν πολλοί. Δεν υπάρχει Άι Βασίλης, πόσο θα πιστεύεις ακόμα;;;; Μωρό είσαι;;; Είναι προϊόν διαφήμισης κλπ. κλπ. Αποφάσισα λοιπόν πως δεν υπάρχει ίσως με την εικόνα αυτή που έχουμε συνηθίσει, αλλά αντιπροσωπεύει το γενικό καλό, την αγάπη, την χαρά των παιδιών, το θαύμα! Την χρονιά εκείνη έχασα ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, τον παππού μου… Αποφάσισα λοιπόν αντί για δώρο να ζητήσω μια τελευταία συνάντηση μαζί του, περιγράφοντας στον Άι Βασίλη και τον λόγο. Αυτή μου η ευχή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ… αλλά ήταν τέτοια η ικανοποίηση μου και η ελπίδα μου όταν το έγραφα … ένιωσα όμορφα… Είτε μεγάλος, είτε μικρός, είτε με δώρα, είτε με ευχές, εγώ ένα ξέρω πως τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου τις έχω ζήσει Χριστούγεννα με πρωταγωνιστή πάντα αυτόν το συμπαθητικό, στρουμπουλό παππούλη, με τα κόκκινα ρούχα. Ούτε θυμάμαι τα δώρα που πήρα, θυμάμαι την χαρά να περιμένω, να ελπίζω!!! 

Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να πιστεύουν στον Άι Βασίλη!!!

Μανώλης Λαζαρίδης

2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Κιλκίς

Όμιλος "Ψηφιακές Αναζητήσεις"